məxmər

is. <ər.> Üzü qısa xovlu parlaq ipək parça. <Əsgər:> Çit, ipək, məxmər, bafta, tafta. . . hər şeyim var. Ü. H.. // Məxmərdən tikilmiş, məxmərdən olan, üzünə məxmər çəkilmiş. Məxmər döşək. Məxmər pərdə. – Abı ipək don geymiş qarabəniz xanım yaşıl məxmər divanda böyrü üstə uzanıb . . oxuyurdu. M. S. O.. Dəmirov astarsız məxmər pencəyini düymələdi. S. R.. Məxmər kimi – görünüşcə və ya əl vuranda məxməri xatırladan şey haqqında. Yaşıl məxmər kimi döşəndi yonca; Vətən qızlarının ayaq altına. S. V.. . . Məxmər kimi otların arasından büllur sular süzülür, qönçələrə, düyməçələrə parlaq incilər düzülürdü. M. Rz..